प्रीत पतंगा

 प्रीत पतंगा

प्रीत पतंगा
( हि कविता मा होनाजी बाला यांच्या रचने  ला भाळून मा गोविंदाग्रज यांनी वीज आणि वृक्ष यावर लिहिली . खालील कविता त्याच्या समरूप  लिहिण्याचा प्रयत्न . प्रकाशाच्या आकर्षणाने बर्याच पाकोळ्या दिव्या भोवती घिरट्या घालतात व ज्योती मध्ये स्वत:ची आहुती देतांना आपण बघत असतो . )

जगी सांगतात प्रीत पतंगाची खरी
प्राण देतो झळ घालूनी दिपकावरी --- होनाजी बाळा

दीप उजळला ,घेउनी ज्वलित ज्योतीला
वात तुपात भिजवून ,देव्हारी दिवा ठेऊन , संध्या समयी

घोटाळती किती पतंगे
ज्योतीत झोकुनी अंगे --------------स्पुरुनी
वैभवात वाढली ती ज्वाला
दैवाचा ऎरावत झुलला -------------दीपाते
प्रेमाते निकोप अंतरी
जोमाते सौख्य अवतरी ----------फड फडू नी
जन्मली रुपेती लक्ष्मी
लेउनी  भाग्य पुरे औक्षणी ----------भाळी
हि ज्योती , लेउनी प्रीती , मिरवी जगात डंका
सौंदर्याचा घेउनी मुरका , पदोपदी -----------------------।।१।।

हसता किरणे उधळीत
ती चाले लचकत मुरडत -----------निगर्वे
नजरा नच स्थिरती तिजवर
त्या प्रज्वलित हसर्या मुखावर ------पळभर
खळी वेढून लाली भरते
त्या गाली प्रतिमा जळते  ----------अंतरी
सारेच पिंगा घालती
पाहण्या ती सुंदर मूर्ती -------------जवळून
हे लावण्य , कोरले चिरतारुण्य , जीवनही नगण्य
भासले त्याला , ती पुढे उभी बाला ,नजरी ----------------।।२।।

प्रीती वेडे ते पतंग
उठले अंतरी तरंग --------------त्याच्या
स्पन्दनाचा चुकवूनी ठेका
हृदयाचा घेउनि लचका ----------पतंगा
जीवे निर्जीवे करिती
स्वर्गीय देखणी मूर्ती ------------भूवरी
स्वर्गातील कुणी देवता
अवतरली जणू आता -----------जणु  भासे
हि नारी, पूर्ण अवतारी , इस्वरे निर्मिले तिजला
वेचून सूर्याची माला , भूवरी --------------------------------।।३।।

दिमाखे दिल घायाळती
नच त्याची कुणाला गणती -------या क्षणी
डोळ्यातील जादू भिनली
कित्येक प्राणे तळमळली --------(अ )तृप्ते
बिजलीचे क्षणिक कोसळणे
वृक्षापरी प्रेमे मरणे --------------परवळे
जगी जगती बहुत झुरून
थेंब थेंब प्रीतीचा वेचून -----------त्यासम
हे झुरणे , झुरून मरणे , त्यागुन  जीव असाही ,
 होइल जीवाची लाही , तशीही--------------------------------।।४।।

निश्चीले त्याने अंतरी
कवटाळूही तिजला उरी ------------प्रजन्मे
अखंड प्रीती ती मिळते
किती जन्मांतीही पुरते ------------नकळे
सांगती सखे सोबती
सोड ती बुरी आसक्ती ---------------बारे
लाखात असोती एक
गावतील परी अनेक ---------------तिजसम
हे जिणे , योनीत कठीण मिळणे, जीवन सार्थकी योजून
कर वेगळे काही त्यज्युन, प्रमादे ----------------------------।।५।।

परी उरी हे भलते दडले
पतंगे हृदयी भिडले ----------------तीज्याती
पर दमले तरी उडती
पिंगा घालूनी फिरती ---------------तिजशी
निश्चय मनीच केला
चुम्बाया ती सुंदर बाला ------------कवेत
हर्षाने पुलकित झाले
ते ह्रुदय आनंदे नाचले -------------त्याचे
 हा देह ,  खुशीचे पेव ,खदखदुनि हसला गाली ,
 भरली आनंदाची लाली, अपरिमित --------------------------।।६।।

कण भर हि प्रीती पुरते
मणभर त्या झुरण्या उरते ---------युगे युगे
झेपावली क्षणी तळमळून
क्षणिक  ज्योत ती फडफडून -------हासे
क्षण एक पुरे प्रेमाचा
वर्षाव पडो मरणाचा -----------------याघडी
स्वर्गी चुंबनात त्या मरणे
ज्योतीत  जगावे ते मरणे  ----------- पतंगा सम
त्या ज्योती, नव्हती कवडीची गणती
जोपासली जीवन ज्योत, प्रीतीवर जगून नखर्यात, देव्हारी ---------।।७।।


हे देणे , होनाजीचे स्पुरणे, अति झुरणे,
उकलूनी सार्या पाकळ्या , गेंद तुम्हासी अर्पिला -----प्रेमे